De wonderen van Lourdes

EEN BUREAU VOOR MEDISCHE VASTSTELLINGEN UNIEK IN DE WERELD

Het “Bureau van de Medische Vaststellingen van Lourdes” werd opgericht in 1883 en maakt, zoals de baden¹, deel uit van het historisch patrimonium van het Heiligdom van Lourdes. Het is een unieke plek in de wereld, want wanneer men alle godsdiensten samenneemt, is er geen enkel heiligdom dat over de permanente aanwezigheid beschikt van een geneesheer belast met het vaststellen, verifiëren en onderzoeken van vermoede gevallen van genezing. Van de meer dan 7000 dossiers van genezingen die in Lourdes zijn neergelegd sedert de verschijningen, zijn er hedentendage 70 gevallen door de Kerk erkend als wonderbare genezingen². Meer dan 80% van de erkende wonderbaarlijke genezingen betreffen vrouwen. De jongste persoon van wie de genezing is erkend, was twee jaar oud. De landen van afkomst van de personen van wie de genezing als wonderbaarlijk is erkend, zijn Frankrijk (56), Italië (8), België (3), Duitsland (1), Oostenrijk (1) en Zwitserland (1). Zes personen bevestigen dat ze zijn genezen door de tussenkomst van Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes hoewel ze niet naar Lourdes waren gekomen. De meerderheid van de personen is genezen in het contact met het water van Lourdes (50), van wie het merendeel in de baden van het Heiligdom.

HISTORIEK

Op verzoek van Pater Rémi Sempé, pater van Garaison en de eerste rector van het Heiligdom, richt dokter Georges-Fernand Dunot de Saint-Maclou het Bureau van de Medische vaststellingen op opdat niemand van Lourdes zou kunnen vertrekken met te zeggen ‘genezen’ te zijn, zonder de geschiedenis van zijn genezing te onderwerpen aan een grondige en collegiale medische verificatie. Door de bemiddeling van de aartsbisschop van Cagliari, Mgr Vincenzo Gregorio Berchialla, geeft paus Leo XIII in 1886 zijn akkoord aan de strenge procedures van het Medisch Bureau van Lourdes. En in 1905 verwerft de bisschop van Tarbes de bevestiging van de heilige Stoel van het recht om de procedures van het Bureau van de medische Vaststellingen te gebruiken voor het bestuderen van de erkende genezingen. Dit recht geldt nog in onze dagen.

VERKLARING VAN EEN MIRAKEL : 4 BESLISSENDE ETAPPES

De permanente geneesheer van het Bureau van de Medische Vaststellingen, een zending die sedert 2009 wordt waargenomen door Dr Alessandro de Franciscis, ontvangt de personen die een genezing wensen aan te brengen. Wanneer hij het geval als ernstig beoordeelt en waardig bevindt om verder uitgediept te worden, roept hij de confraters geneesheren en ziekenverzorgers samen die op dat ogenblik in Lourdes aanwezig zijn en hun aanwezigheid hebben geregistreerd in het register van het bureau van de medische vaststellingen van Lourdes. Als de geneesheren collegiaal beslissen om het onderzoek voort te zetten, wordt de genezing onderworpen aan een lang onderzoeksproces dat verschillende jaren kan duren en waarna de leden van het Internationaal Medisch Comité van Lourdes (CMIL) stemmen over het feit of de genezing “onverklaarbaar is volgens de huidige staat van onze kennis”. De bisschop van de verblijfplaats van de person die genezen is, wordt dan geïnformeerd omtrent de stemming van het CMIL. Daarna is het aan hem, als vertegenwoordiger van de hiërarchie van de Kerk, om te beslissing te nemen om de genezing als een ‘mirakel’ te verklaren³.

7 CRITERIA :

Het werk en het stemoordeel van de geneesheren dient heel uitdrukkelijk te beantwoorden aan een reeks van 7 criteria⁴: Het eerste criterium: de ziekte moet ernstig zijn, met een ongunstige prognose. Ten tweede: de ziekte dient erkend te zijn en opgenomen zijn in het register van de medische wetenschap. Ten derde: de zieke moet organisch en betrekking hebben op een kwetsuur, dat wil zeggen dat er objectieve criteria zijn, van biologische of radiologische aard en van al wat er op dit ogenblik in de medische wetenschap bestaat. Dat betekent dat men vandaag nog geen genezingen erkent van pathologieën zonder een precies objectief criterium zoals psychische ziekten, psychiatrische ziekten, functionele ziekten, zenuwziekten, enz. (dat wil niet zeggen dat men niet kan genezen van dit soort ziekten, maar vanuit de criteria van de Kerk zal dit niet erkend worden  als een mirakel in de huidige staat van zaken). Ten vierde: er mag geen behandeling geweest zijn waaraan de genezing zou kunnen toegeschreven worden. Het vijfde criterium betreft het moment zelf van genezing: de genezing moet onmiddellijk zijn, plots, ogenblikkelijk, onmiddellijk en zonder herstelperiode Tenslotte zijn er nog twee criteria betreffende de periode na de genezing: het mag niet gaan om zomaar een teruggang van de symptomen maar wel degelijk om een herstel van alle vitale functies, en tenslotte mag het niet simpelweg gaan om een tijdelijke verbetering, maar wel degeljk om een genezing, dat wil zeggen duurzaam en definitief. ^{1 – Het badritueel van de baden van Lourdes is opgenomen in het immaterieel cultureel patrimonium. 2 – Galerie van portretten van de 70 wonderbaarlijk genezenen van Lourdes op de 1e verdieping van het Onthaalcentrum Jean-Paul II. 3 – Mirakel : “Buitengewoon gebeuren dat verrukking opwekt buiten de gewone gang van zaken. Uiting van de macht en het ingrijpen van God die een openbaring doet van zijn tegenwoordigheid en van de vrijheid die hij gebruikt om zijn plannen te volbrengen. Het mirakel heeft zijn doel niet in zichzelf, maar richt onze blik verder door de onmiddellijk tegenwoordigheid van God te openbaren. ” (Bron : conferentie van de bisschoppen van Frankrijk). 4 –} Deze criteria zijn dezelfde als gebruikt worden door de congregatie voor de heiligverklaringen in het Vaticaan, die ze gebruikt in het kader van de erkenning van de wonderen die verbonden zijn zalig- en heiligverklaringen. Ze zijn vastgelegd door kardinaal Lambertini (de latere paus Benedictus XIV).