Wat een verantwoordelijkheid !
Bewogen door de stralende gezichten die erin slagen om de beproeving van het lijden te verhullen en bewogen door stemmen, tegelijkertijd zacht en vol energie, illustreert de nieuwe film van Laurent Jarneau heel juist de mooie formulering van de voorzitter van de Pauselijke Raad voor de bevordering van de Nieuwe Evangelisatie, Mgr Rino Fisichella (1) : “De zieke bedevaarders mogen zich geroepen weten om het besef en de verantwoordelijkheid op zich te nemen om – vertrekkend vanuit hun eigen situatie – de bevrijdende Blijde Boodschap van het Evangelie uit te dragen. We kunnen dan ook zeggen dat het werkelijk de zieke mensen zijn die in het Heiligdom van Lourdes de eersten zijn die evangeliseren.
Bloemlezing van uitspraken
Zieke mensen (of mensen met een beperking) zijn werkelijk de eersten die evangeliseren. Daartoe hoeft men maar naar hen te kijken en te luisteren. Enkele uitgekozen uitspraken.
Lydie : “Als ik moet kiezen tussen het lichaam en de ziel, verkies ik mijn ziel. Een mens wil toch liever naar de Hemel gaan dan te kunnen lopen!”
Andrew : “Voor mij is een genezing: een nabij en bijna volmaakt contact met de Heer.”
Evelyne : “Ik geloof heel sterk dat er iets is na de dood, en voor mij is dat ‘iets’ de onbegrensde liefde waarin we ondergedompeld zullen worden, maar voor mij is er die liefde nu al !”
Sophie : “Als men het gebed laat varen, dan is dat concreet en pragmatisch: de handicap zal alle plaats innemen…”
Cédric : “Hoe diep men ook gevallen is, met de goede God is men altijd in staat op opnieuw op te staan !”
Zuster Catarina : “Men zegt dat zich in de duisternis van het kruis de verrijzenis voltrekt. Welnu, dát geeft me werkelijk vreugde..”
Martine : “Mijn leven zou werkelijk triestig en droefgeestig geweest zijn zonder Christus en zonder de Maagd Maria !”
Jean-Noël : “Er is zoveel lijden bij mensen die rechtop leven: in hun ziel kan het ook de hel zijn.”
Raymonde : “Wanneer men geloof en vreugde heeft, moet men het delen met de mensen rondom zich.”
Jeanne : “Het geloof, dat is de metgezel van alledag: men staat op met het geloof, men gaat slapen met het geloof. Het geloof, dat is toch voor 90 procent hoop en voor 10 procent twijfel.”
Broeder Matthieu : “De ziekte, dat is het kwade dat zich in ons laat horen, maar ook het goede laat zich in ons horen.”
Alexiane : “Ik bid, ik bid veel, ik! Ja, ik aanbid het gebed!”
“Christus binnen handbereik hebben”
“Dit perspectief laat ons toe om te kijken doorheen het geloof naar elke zieke die bedevaarder wordt en de aanwezigheid van Christus gewaar te worden die hulp vraagt en die op zijn beurt zijn reddende liefde aanbiedt”, zo onderstreept Mgr Fisichella. De documentaire besluit met de blik van Jeanne, die aan een spierziekte lijdt en wier verhaal dat van Mgr Fisichella volledig illustreert: “Ik voel me sterk getekend door het woord van Jezus “Al wat je voor de kleinste van mijn broeders zult doen, het is voor mij dat je dat zult doen”, omdat Jezus zich identificeert met de allerkleinsten en geeft tegelijkertijd een boodschap aan degenen die zorg dragen: het is heerlijk om in de gelegenheid te zijn om voor Christus te zorgen, om Christus binnen handbereik te hebben! Dat woord vind ik dus heel sterk en als ze dat woord ernstiger zouden nemen, dan zouden we ziekenhuizen uiteindelijk ‘heiligdommen’ kunnen noemen.”
De film sluit af met hulde te brengen aan Andrew et Lydie die intussen overladen zijn ten gevolge van hun ziekte. Hun getuigenis van hoop zal nooit uitgevaagd worden in het hart van al degenen die ze hebben beluisterd en bekeken.
(1) in een artikel verschenen in het Bulletin n° 343 van de Association Médicale Internationale de Lourdes
1 av. Monseigneur Théas
